Audytorzy
Przepisy, Normy, Rzeczywistość - krótki wstęp
1️⃣ Przepisy dot. obliczania energii na podgrzanie CWU
Tu nie ma jednego magicznego paragrafu z wzorem, ale są akty, które wskazują metody i normy, z których masz korzystać.
a) Metodologia charakterystyki energetycznej – CWU
Rozporządzenie MIiR z 3 czerwca 2014 r. w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku… – z późn. zmianami.
Tam, w załącznikach, masz opisaną metodę obliczania energii na CWU, profile użytkowania, wartości domyślne itp.
To rozporządzenie mówi: jak liczyć energię użytkową, końcową i pierwotną, w tym na ciepłą wodę – i odsyła do norm PN-EN (np. PN-EN ISO 52016-1) i wartości domyślnych w załącznikach.
b) Norma projektowa do CWU – przepływy i moc
W praktyce wszyscy jadą na tej PN-ce: PN-92/B-01706 „Instalacje wodociągowe. Wymiarowanie”
Wprost ją przywołują np. wytyczne projektowania węzłów cieplnych:
„Obliczenia zapotrzebowania na ciepło dla potrzeb ciepłej wody użytkowej w budynkach mieszkalnych należy wykonać na podstawie normy PN-92/B-01706”
Tam masz metody wyznaczania: godzinowego i maksymalnego zapotrzebowania na CWU, przepływu obliczeniowego, co potem przekładasz na moc:
Q˙=ρ⋅c⋅ΔT⋅V˙
I to jest de facto normatywna podstawa do wyznaczania mocy na CWU dla węzłów.
c) Normy zużycia wody (gdy brak pomiarów)
Jeżeli brakuje danych o realnym zużyciu, wchodzą normy zużycia wody:
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 14.01.2002 r. w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody.
To rozporządzenie daje l/ osobę / dobę dla różnych typów budynków. Potem z tego + ΔT + c·ρ wyciągasz energię/GJ/rok na CWU.
d) Warunki techniczne – temperatura CWU
Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych (MI z 12.04.2002 – WT):
– wymaga, aby temperatura CWU w punktach czerpalnych była 55–60°C.
Czyli nie mówi „jak liczyć”, ale ustala warunek brzegowy do obliczeń (ΔT).
2️⃣ Przepisy i normy dot. mocy zamówionej (w tym na CWU)
Tutaj jest jeszcze bardziej „okołoprawnie” niż czysto technicznie.
a) Ustawa – poziom ogólny
Prawo energetyczne – ustawa z 10 kwietnia 1997 r. (tekst jednolity aktualny).
Ona ogólnie reguluje: zasady zaopatrzenia w ciepło, obowiązek sporządzania taryf, relacje odbiorca–przedsiębiorstwo.
Nie daje wzoru na kW, ale jest „parasolem” dla rozporządzenia taryfowego.
b) Rozporządzenie taryfowe – definicja mocy zamówionej
Rozporządzenie Ministra Klimatu z 7 kwietnia 2020 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń za ciepło (Dz.U. 2020 poz. 718 – aktualne „taryfowe”).
Tam masz klucz:
„Zamówiona moc cieplna” – to największa moc cieplna, jaka w danym obiekcie wystąpi w warunkach obliczeniowych, niezbędna do:
1. pokrycia strat ciepła (utrzymanie normatywnej temperatury i wymiany powietrza),
2. utrzymania normatywnej temperatury ciepłej wody w punktach czerpalnych,
3. pracy innych instalacji / technologii.
Czyli CWU jest wprost w definicji mocy zamówionej.
Rozporządzenie nie podaje wzoru, ale mówi: masz przyjąć taką moc, która zapewni ww. warunki.
Rozporządzenie taryfowe też dzieli opłatę stałą na: część za moc na CO, osobno za moc na podgrzanie wody.
c) Jak z tego wychodzi „ile kW zamówić na CWU”?
Prawo mówi co ma być zapewnione, a jak policzyć – odsyła do norm i warunków technicznych. W praktyce wygląda to tak:
1. Przepływ i zapotrzebowanie na CWU – PN-92/B-01706 + ew. normy zużycia wody z rozporządzenia z 14.01.2002, gdy brak pomiarów.
2. Parametry temperatury – WT (55–60°C CWU, typowo 10°C woda zimna).
3. Z tego liczysz moc obliczeniową na CWU (kW) i sumujesz z CO (PN-EN 12831 dla ogrzewania) – to daje Ci moc techniczną.
4. Moc zamówiona w umowie – na podstawie tej mocy technicznej, ale już pod postacią jednej liczby w umowie z dostawcą ciepła, rozbitą finansowo na CO i CWU wg rozporządzenia taryfowego.
Dodatkowo wielu dostawców ciepła (MPEC, ECS, itp.) wydaje własne „Wytyczne do projektowania węzłów cieplnych”, gdzie na twardo piszą, że:
• CWU liczyć wg PN-92/B-01706,
• temperatury jak w WT,
• i to jest dla nich benchmark przy weryfikacji Twojej mocy zamówionej.
To nie jest ustawa, ale w praktyce – quasi-prawo przez warunki przyłączenia.
3️⃣ Czy jest przepis typu „na mieszkanie 0,25 kW na CWU”?
Nie. I tu jest haczyk, który pewnie wyczuwasz:
• Żaden akt rangi ustawy/rozporządzenia nie mówi wprost: „dla budynku X zamów moc Y kW na CWU”.
• Masz: definicję mocy zamówionej (rozporządzenie taryfowe), metodykę liczenia energii CWU (rozporządzenie o charakterystyce energetycznej), normy projektowe (PN-92/B-01706, PN-EN, WT), i lokalne wytyczne dostawców.
Reszta to już Twoja robota inżynierska + ewentualny audyt energetyczny jako podkład przy zmianie mocy zamówionej.
Tu nie ma jednego magicznego paragrafu z wzorem, ale są akty, które wskazują metody i normy, z których masz korzystać.
a) Metodologia charakterystyki energetycznej – CWU
Rozporządzenie MIiR z 3 czerwca 2014 r. w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku… – z późn. zmianami.
Tam, w załącznikach, masz opisaną metodę obliczania energii na CWU, profile użytkowania, wartości domyślne itp.
To rozporządzenie mówi: jak liczyć energię użytkową, końcową i pierwotną, w tym na ciepłą wodę – i odsyła do norm PN-EN (np. PN-EN ISO 52016-1) i wartości domyślnych w załącznikach.
b) Norma projektowa do CWU – przepływy i moc
W praktyce wszyscy jadą na tej PN-ce: PN-92/B-01706 „Instalacje wodociągowe. Wymiarowanie”
Wprost ją przywołują np. wytyczne projektowania węzłów cieplnych:
„Obliczenia zapotrzebowania na ciepło dla potrzeb ciepłej wody użytkowej w budynkach mieszkalnych należy wykonać na podstawie normy PN-92/B-01706”
Tam masz metody wyznaczania: godzinowego i maksymalnego zapotrzebowania na CWU, przepływu obliczeniowego, co potem przekładasz na moc:
Q˙=ρ⋅c⋅ΔT⋅V˙
I to jest de facto normatywna podstawa do wyznaczania mocy na CWU dla węzłów.
c) Normy zużycia wody (gdy brak pomiarów)
Jeżeli brakuje danych o realnym zużyciu, wchodzą normy zużycia wody:
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 14.01.2002 r. w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody.
To rozporządzenie daje l/ osobę / dobę dla różnych typów budynków. Potem z tego + ΔT + c·ρ wyciągasz energię/GJ/rok na CWU.
d) Warunki techniczne – temperatura CWU
Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych (MI z 12.04.2002 – WT):
– wymaga, aby temperatura CWU w punktach czerpalnych była 55–60°C.
Czyli nie mówi „jak liczyć”, ale ustala warunek brzegowy do obliczeń (ΔT).
2️⃣ Przepisy i normy dot. mocy zamówionej (w tym na CWU)
Tutaj jest jeszcze bardziej „okołoprawnie” niż czysto technicznie.
a) Ustawa – poziom ogólny
Prawo energetyczne – ustawa z 10 kwietnia 1997 r. (tekst jednolity aktualny).
Ona ogólnie reguluje: zasady zaopatrzenia w ciepło, obowiązek sporządzania taryf, relacje odbiorca–przedsiębiorstwo.
Nie daje wzoru na kW, ale jest „parasolem” dla rozporządzenia taryfowego.
b) Rozporządzenie taryfowe – definicja mocy zamówionej
Rozporządzenie Ministra Klimatu z 7 kwietnia 2020 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń za ciepło (Dz.U. 2020 poz. 718 – aktualne „taryfowe”).
Tam masz klucz:
„Zamówiona moc cieplna” – to największa moc cieplna, jaka w danym obiekcie wystąpi w warunkach obliczeniowych, niezbędna do:
1. pokrycia strat ciepła (utrzymanie normatywnej temperatury i wymiany powietrza),
2. utrzymania normatywnej temperatury ciepłej wody w punktach czerpalnych,
3. pracy innych instalacji / technologii.
Czyli CWU jest wprost w definicji mocy zamówionej.
Rozporządzenie nie podaje wzoru, ale mówi: masz przyjąć taką moc, która zapewni ww. warunki.
Rozporządzenie taryfowe też dzieli opłatę stałą na: część za moc na CO, osobno za moc na podgrzanie wody.
c) Jak z tego wychodzi „ile kW zamówić na CWU”?
Prawo mówi co ma być zapewnione, a jak policzyć – odsyła do norm i warunków technicznych. W praktyce wygląda to tak:
1. Przepływ i zapotrzebowanie na CWU – PN-92/B-01706 + ew. normy zużycia wody z rozporządzenia z 14.01.2002, gdy brak pomiarów.
2. Parametry temperatury – WT (55–60°C CWU, typowo 10°C woda zimna).
3. Z tego liczysz moc obliczeniową na CWU (kW) i sumujesz z CO (PN-EN 12831 dla ogrzewania) – to daje Ci moc techniczną.
4. Moc zamówiona w umowie – na podstawie tej mocy technicznej, ale już pod postacią jednej liczby w umowie z dostawcą ciepła, rozbitą finansowo na CO i CWU wg rozporządzenia taryfowego.
Dodatkowo wielu dostawców ciepła (MPEC, ECS, itp.) wydaje własne „Wytyczne do projektowania węzłów cieplnych”, gdzie na twardo piszą, że:
• CWU liczyć wg PN-92/B-01706,
• temperatury jak w WT,
• i to jest dla nich benchmark przy weryfikacji Twojej mocy zamówionej.
To nie jest ustawa, ale w praktyce – quasi-prawo przez warunki przyłączenia.
3️⃣ Czy jest przepis typu „na mieszkanie 0,25 kW na CWU”?
Nie. I tu jest haczyk, który pewnie wyczuwasz:
• Żaden akt rangi ustawy/rozporządzenia nie mówi wprost: „dla budynku X zamów moc Y kW na CWU”.
• Masz: definicję mocy zamówionej (rozporządzenie taryfowe), metodykę liczenia energii CWU (rozporządzenie o charakterystyce energetycznej), normy projektowe (PN-92/B-01706, PN-EN, WT), i lokalne wytyczne dostawców.
Reszta to już Twoja robota inżynierska + ewentualny audyt energetyczny jako podkład przy zmianie mocy zamówionej.
Nasz program radykalnie przyspieszy Twoje obliczenia, wyeliminuje ryzyko błędów i pokaże realne oszczędności dla inwestora i mieszkańców — szybko, pewnie i transparentnie.
PROF INSTAL CWU
PROF INSTAL CWU to zaawansowane narzędzie inżynierskie, które automatyzuje cały proces analizy instalacji ciepłej wody użytkowej. Program nie tylko oblicza moc zamówioną, straty cyrkulacyjne i realne zużycie energii — on przeprowadza pełną diagnostykę techniczno-finansową budynku.
Generuje raporty eksperckie, wykresy, analizy efektywności, wskazuje ukryte straty energetyczne, a także pokazuje konkretne możliwości oszczędności w skali roku i całego okresu eksploatacji.
Dzięki modułowi ekonomicznemu program wylicza koszty modernizacji, czas zwrotu inwestycji, a także wpływ zmian na emisję CO₂ i korzyści ekologiczne wynikające z poprawy efektywności systemu.
To kompletne rozwiązanie dla spółdzielni, wspólnot, zarządców i audytorów — od szybkiej diagnozy aż po profesjonalny dokument gotowy do przedstawienia mieszkańcom lub organom nadzorczym.
Wybierz działanie audytowe lub kalkulacyjne, które chcesz wykonać.